Wat te doen

In Nederland zijn er veel mensen die benadeeld worden door malafide aannemers. Malafide aannemers weigeren zelfs na een gerechtelijk vonnis om de opgelegde vordering te betalen of houden zich niet aan de uitspraak.

Belangrijk om te weten: de contentmanager van de website heeft niet tot doel te bemiddelen tussen u en het betreffende bedrijf, maar uitsluitend om u in contact te brengen met medegedupeerden. 

De website heeft als doel om vonnissen en/of aangiften te verzamelen met betrekking tot een malafide bedrijf. Deze informatie wordt gecategoriseerd en gepubliceerd. We hopen hiermee zoveel mogelijk gevallen aan het licht te brengen en te streven naar wetswijzigingen die malafide bedrijven mogelijk dwingen om zich alsnog aan contracten te houden of gerechtelijke uitspraken te respecteren.

Om een vonnis  en/of aangifte over een malafide bedrijf in te dienen, begin je met het sturen van een e-mail naar info@getroffenen.nl. Je aanvraag wordt vervolgens zorgvuldig beoordeeld door het team van Getroffenen.nl. Het is belangrijk om te weten dat je klacht pas zichtbaar zal worden op de website nadat deze is goedgekeurd door ons team.

Bij het indienen van je klacht is het essentieel om de gebruikersvoorwaarden strikt in acht te nemen. Deze voorwaarden bevatten richtlijnen en regels waaraan je moet voldoen om ervoor te zorgen dat je klacht op een respectvolle en constructieve manier wordt behandeld. Het naleven van deze gebruikersvoorwaarden is van cruciaal belang om ervoor te zorgen dat het klachtenproces soepel en eerlijk verloopt.

De voorwaarden, richtlijnen en regels worden u na het goedkeuren van uw inzending toegezonden.

Als u alle mogelijke stappen heeft ondernomen om tot een oplossing te komen met het bedrijf, dient u vervolgens een officiële melding (aangifte) te maken bij de politie.

In de meeste gevallen kunt u contact opnemen met de politie via het nummer 0900-8844 of persoonlijk naar het dichtstbijzijnde politiebureau gaan. In bepaalde situaties kan het echter nodig zijn om elders melding te maken. Het kan voorkomen dat u zich opgelicht voelt, terwijl dit volgens de wettelijke definitie geen oplichting betreft. Als u twijfelt over de aard van het incident, aarzel dan niet om te bellen naar 0900-8844 (standaard belkosten van toepassing).

Het is zeer belangrijk aangifte te doen, let wel voor “Fraude en/of Oplichting”, eventueel dreigementen of Discriminatie.

Ondanks dat de Politie landelijk opereert hebben alle districten hun eigen toko’s

“De politie heeft nog steeds geen systeem geïmplementeerd waarbij zaken zoals de onze eenvoudig kunnen worden gekoppeld. Hierdoor dient u bij het doen van aangifte aan te geven dat zodra het dossier is opgemaakt, het moet worden doorgestuurd naar de politie in Gouda. Op die manier kan het worden samengevoegd met alle andere dossiers omtrend deze zaak om een strafzaak te kunnen vormen.”

Wat gebeurt er na aangifte fraude?

Het is belangrijk om altijd aangifte te doen, ondanks de heersende gedachte dat er niets mee wordt gedaan. In werkelijkheid geldt het tegenovergestelde: hoe meer aangiftes er binnenkomen, des te sneller kunnen maatregelen worden genomen tegen “delinquenten,” “misdaadplegers,” of gewoon “criminelen.” in kwestie.

Als u geen aangifte doet leidt dit tot de volgende situatie:

Als persoon A, B en C geen aangifte hebben gedaan en persoon D en E wel, zijn er slechts 2 aangiftes ingediend, terwijl er pas actie wordt ondernomen zodra er 5 aangiftes zijn gedaan.
Je aangifte wordt beoordeeld op het Landelijk Meldpunt Internetoplichting van de politie. Bij 5 of meer aangiftes over dezelfde verdachte, worden banken geïnformeerd. De politie bekijkt alle aangiftes van internetoplichting op aanknopingspunten voor verder onderzoek.

Tip na mijn ervaring
Doe geen aanbetaling vooraf, indien een aannemer dat eist is kan het een rode flag zijn. Indien het volgende; Vanaf 1 januari 2024 moeten aannemers hun klanten informeren hoe de financiële risico’s van het bedrijf zijn afgedekt. Wanneer een aannemer dat niet doet is hij aansprakelijk.

Het is belangrijk om bij de politiek te pleiten voor meer juridische middelen binnen het Nederlands strafrecht om oplichtingspraktijken zoals deze doeltreffend aan te pakken. Op dit moment blijkt het relatief eenvoudig om een besloten vennootschap (BV) op te richten, daar vervolgens gedupeerden te maken, de BV failliet te laten gaan, en dan simpelweg een nieuwe BV te starten om dezelfde praktijken voort te zetten.

Opvallend is dat er momenteel geen effectieve rem lijkt te zijn op deze cyclus. Wanneer de BV geen eigen bezittingen heeft, wordt de regel “van een kale kip kun je niet plukken” van kracht, wat betekent dat de slachtoffers niet kunnen worden gecompenseerd.

Mijn persoonlijke opvatting is dat, zelfs als iemand een bedrijf opricht en het blijkt dat er sprake is van wanbeleid of malafide praktijken, de eigenaar van dat bedrijf persoonlijk en financieel aansprakelijk zou moeten worden gehouden. Dit betekent dat zij verantwoordelijk zijn voor het vergoeden van eventuele schade of verlies dat voortkomt uit hun handelingen of die van hun bedrijf.

Een noodzakelijke stap is om terug te keren naar de oorspronkelijke vereiste bij het oprichten van een BV, waarbij het verplicht is was een startkapitaal van minimaal € 18.000,- in te brengen. Dit kapitaal moet te allen tijde binnen de BV aanwezig zijn. (Dit zou het voor de curator in een faillissementsprocedure gemakkelijker maken, aangezien zij dan niet per se uit de boedel of bezittingen hoeven te worden betaald). Indien dit niet het geval blijkt te zijn bij de BTW-aangifte en bij het openbaar maken van de jaarstukken, zou de BV moeten worden omgezet naar een VOF, waardoor de eigenaar(s) / oprichter(s) persoonlijk aansprakelijk kunnen worden gesteld.
Echter, met ingang van 1 oktober 2012 is de wettelijke eis voor het startkapitaal bij het oprichten van een BV komen te vervallen.

Risico voor de Katvanger
De katvanger moet zorgvuldig overwegen welke risico’s hij of zij loopt, waaronder het mogelijk verlies van de woning, inbeslagname van loon en bankrekeningen, het niet krijgen van enig finacieële uitkering, het afbetalen van schuldeisers, en een registratie bij het BKR, voordat hij of zij de aanbieding van de fraudeur aanvaardt.

Vanaf 1 januari 2024 moeten aannemers hun klanten informeren hoe de financiële risico’s van het bedrijf zijn afgedekt. Wanneer een aannemer dat niet doet is hij aansprakelijk. Maar ook dat is geen garantie om fraude te voorkomen, want ‘daar blijft het fout gaan als de aannemer zelf geen verhaal biedt. 

Hierboven genoemde persoonlijke opvattingen zou moeten dienen als een afschrikmiddel tegen onethisch gedrag in het bedrijfsleven en ter bescherming van de belangen van anderen die met het bedrijf te maken hebben.

Het is dringend noodzakelijk om wet- en regelgeving te herzien en te versterken om deze vormen van misbruik en oplichting tegen te gaan, en om ervoor te zorgen dat er passende juridische middelen zijn om daders te vervolgen en slachtoffers te beschermen.

Wat nog zorgelijker is, zijn dreigementen aan het adres van gedupeerden.

Uit mijn persoonlijke ervaring en van medegedupeerde kan ik aangeven dat er veel mensen zijn die, wanneer ze proberen stappen te ondernemen of reeds stappen hebben ondernomen, te maken krijgen met intimidatie, bedreigingen en discriminatie.

Het is mijn overtuiging dat er een dringende behoefte is aan een doortastender optreden van de politie of overheid, bij voorkeur voordat er daadwerkelijk slachtoffers vallen.

‘Faillissementsfraude nog altijd moeilijk te voorkomen’

Wetten die fraude met faillissementen moeten voorkomen, werken niet of nauwelijks. Dat concluderen onderzoeksbureau Regioplan en het Wetenschappelijk Onderzoek- en Documentatiecentrum. Per jaar zijn er duizenden faillissementen, vooral van bedrijven en instellingen. Volgens schattingen komt bij een kwart tot een derde daarvan fraude voor.

Zo kan een bestuurder vlak voor het faillissement geld wegsluizen naar eigen rekeningen, of een bedrijfsauto ergens anders neerzetten. Schuldeisers, zoals leveranciers en personeel, kunnen daardoor minder geld opeisen.

Curatoren krijgen ook minder geld

Sinds 2017 is een curator, die door de rechtbank wordt aangesteld om het faillissement af te handelen, verplicht om onderzoek te doen naar dit soort fraude. Maar volgens de onderzoekers van Regioplan blijft dit onderzoek vaak beperkt, omdat de curator juist bij faillissementsfraude nauwelijks betaald krijgt.

Dat komt doordat ook curatoren betaald worden uit de boedel, oftewel de bezittingen die nog in een bedrijf zitten. Als die boedel zo goed als leeg is, krijgen ook de curatoren niet of slechts deels betaald.

Ander probleem is volgens de onderzoekers dat de FIOD en het Openbaar Ministerie de meldingen van curatoren nauwelijks oppikken. Daardoor zijn curatoren minder bereid om melding te doen bij verdachte transacties.

Bestuursverbod ook minder vaak uitgedeeld

Curatoren hebben sinds 2016 ook nog een ander wapen in handen: zij kunnen voor frauderende ondernemers een bestuursverbod van maximaal vijf jaar vragen. Bij de invoering van de maatregel was de verwachting dat er tientallen van dit soort verboden per jaar zouden worden opgelegd.

Maar ook die maatregel werkt minder goed dan gedacht: tot nu toe telden de onderzoekers in totaal 46 van dit soort verboden. Ook hier speelt mee dat voor zo’n lange en ingewikkelde procedure een curator uit de boedel betaald krijgt.

Daar komt bij dat het verbod uiteindelijk makkelijk is te ontwijken. Zo kunnen frauderende ondernemers opnieuw een bedrijf starten in het buitenland, of op naam van iemand anders.

Financiële risico’s van het bedrijf

Vanaf 1 januari 2024 moeten aannemers hun klanten informeren hoe de financiële risico’s van het bedrijf zijn afgedekt. Wanneer een aannemer dat niet doet is hij aansprakelijk. Maar ook dat is geen garantie om fraude te voorkomen, want ‘daar blijft het fout gaan als de aannemer zelf geen verhaal biedt. Je moet toch vooral zelf goed vooraf onderzoek doen voordat je met een aannemer in zee gaat en verder zoveel mogelijk zorgen dat hetgeen je betaalt gelijkloopt met wat de aannemer daadwerkelijk voor je gerealiseerd heeft.’ 

Jaarcijfers niet gepubliceerd

Als een besloten vennootschap (BV) haar jaarcijfers niet heeft gepubliceerd, kan dit worden beschouwd als onbehoorlijk bestuur en kan dit leiden tot juridische consequenties. In veel landen, waaronder Nederland, zijn BV’s verplicht om hun jaarrekeningen en andere financiële informatie te deponeren bij de Kamer van Koophandel en deze openbaar te maken.

Het niet nakomen van deze wettelijke verplichting kan leiden tot verschillende juridische problemen, waaronder:

1. Bestuurdersaansprakelijkheid:

Bestuurders van de BV kunnen persoonlijk aansprakelijk worden gesteld voor de schulden van de BV als blijkt dat zij hun verplichting om de jaarrekeningen openbaar te maken hebben geschonden.

2. Boetes:

De wet voorziet in boetes voor het niet nakomen van de publicatieplicht. Deze boetes kunnen variëren afhankelijk van de jurisdictie en de ernst van de overtreding.

3. Gebrek aan geloofwaardigheid:

Het niet publiceren van jaarcijfers kan leiden tot een gebrek aan geloofwaardigheid bij zakelijke partners, klanten en financiële instellingen. Dit kan de zakelijke kansen van de BV beïnvloeden.

4. Gerechtelijke stappen:

Als de BV herhaaldelijk in gebreke blijft met betrekking tot de publicatieplicht, kunnen derden gerechtelijke stappen ondernemen om naleving af te dwingen.

Het is van cruciaal belang dat bestuurders van een BV zich bewust zijn van hun wettelijke verplichtingen met betrekking tot de publicatie van jaarcijfers en ervoor zorgen dat deze verplichtingen correct worden nageleefd om juridische problemen te voorkomen. Het is raadzaam om juridisch advies in te winnen als er twijfels zijn over de naleving van deze verplichtingen.

Bron externe link:

‘Faillissementsfraude nog altijd moeilijk te voorkomen’

Bron: NOS Nieuws – 18-09-2023 – 21:39:
 https://nos.nl/l/2490970